This is the summary and I expect a vertical space to appear after this is displayed.
This is the body text, which is longer than a single line.
Back-Kajsa was sterk en plichtmatig en ze was een vertrouwbaar mensch. Als de groote menschen [3]uitgingen, konden ze er zeker van zijn, dat ze niet wegloopen zou en de kinderen alleen in de kinderkamer laten. Ze zou heelemaal voortreffelijk geweest zijn, als ze maar een beetje minder hardhandig was geweest. Maar ’t ging niet zacht toe, als de kleine armen in de mouwen van de kleeren gestoken moesten worden, het zeepschuim kwam vaak in de oogen van de kinderen terecht, en bij het kammen hadden ze een gevoel, alsof alle haren uit hun hoofd moesten getrokken worden.
De kinderkamer op Mårbacka was een licht, warm en ruim vertrek, het beste in ’t heele huis, maar die had dit gebrek, dat het een zolderkamer aan den voorkant van ’t huis was, zoodat men eerst den gang door moest, dan een trap op en den zolder over om er te komen. En de zoldertrap was steil en moeilijk voor kleine voeten om op te loopen, zoodat het erg prettig was geweest als het vorige kindermeisje een kind op den arm nam en het naar boven droeg, maar dat scheen Back-Kajsa niet te begrijpen. En dan was het vreeselijk griezelig om over den zolder te gaan, vooral ’s avonds, als het donker was, zoodat het bijna noodig was voor de kleine handen om een groote hand te hebben om er in te kruipen. Maar Back-Kajsa, die gewend was aan woeste, donkere [4]bosschen vond zeker, dat de zolder op Mårbacka, een veilig, gezellig oord was. Zij liep maar door en gaf niemand een hand. Je moest maar blij zijn, als je een slip van haar japon te pakken kon krijgen.